کتاب چهار گوهر منتخبی از اشعار چهار گوهر شعر فارسی است که در عراق و خراسان می‌زیسته‌اند و از پایه‌گذاران شعر عراقی محسوب می‌شوند. انوری ابیوردی اگرچه به پیامبر ستایشگران معروف است اما در تغییر سبک شعر فارسی تأثیر بسزایی داشته است و در استفاده از زبان محاوره گاه سخن را به درجه‌ای از سادگی می‌رساند که گویی قسمت‌هایی از محاورات معمول و عادی را در شعر خود گنجانیده است. جمال‌الدین اصفهانی از دیگر قصیده‌سرایانی است که اشعارش سرشار از مضامین اخلاقی و حکمی و در عین حال روان و ساده و خالی از تکلف است. ظهیر‌الدین فاریابی نیز از قصیده‌سرایان و غزل‌گویان معروف قرن ششم است که شعر او مانند اشعار انوری، روان و پر از معانی دقیق و بدیع است. کمال‌الدین اصفهانی معروف به «خلاق‌المعانی»، در آوردن معانی دقیق استاد بود. او شاعری باریک‌اندیش و خلاق معانی است و در آوردن التزامات دشوار و به کار بردن ردیف‌های مشکل شهرت دارد. شاعران نام برده همچون بسیاری از شعرای فارسی با وجود اینکه توجه خاصی به مدح و مدیحه‌سرایی داشته‌اند، همگی به علوم زمان خود چون فلسفه، حکمت، طب، نجوم، لغت و کلام آگاه بوده‌اند. خوشبختانه در برنامه جدید درسی رشته زبان و ادبیات فارسی به این چهار گوهر ارزنده شعر فارسی توجه شده است و این منتخب برای سرفصل جدید با عنوان «گزیده اشعار شاعران حوزه عراق» جهت استفاده دانشجویان عزیز تدوین گردیده است.